W pierwszych latach swojego życia  mózg dziecka rozwija się najintensywniej, dlatego  dziecko potrzebuje bezpośrednich doświadczeń z innymi osobami  i światem przyrody. Maluch powinien poznawać świat wszystkimi zmysłami – zobaczyć, poczuć, usłyszeć, dotknąć. Dzięki różnorodnym doświadczeniom doskonali pracę poszczególnych narządów zmysłowych. Ograniczenie pola działania dziecka i rodzaju bodźców, może mieć negatywny wpływ na rozwój struktur neuronowych jego mózgu. Ani telewizja, ani komputery nie zastąpią kontaktów z opiekunami czy innymi dziećmi, wspólnej zabawy, wspólnego czytania książek oraz  innych doświadczeń, dzięki którym dzieci uczą się otaczającego je świata.

                        Obecnie szklane ekrany otaczają nas z każdej strony, nie sposób jest ich unikać. Żyjemy w świecie skomputeryzowanym i na każdym kroku spotykamy się z wieloma urządzeniami elektronicznymi, które mają wpływ na życie nasze i naszych dzieci. Cyfrowy świat stał się elementem naszego życia. Nie wyeliminujemy go, ale z pewnością możemy kontrolować i ograniczać.. Nic nie jest szkodliwe, jeżeli jest użytkowane rozsądnie.

                         Oglądanie telewizji nie daje możliwości  rozwijania wyobraźni oraz nie służy wyciąganiu wniosków, ponieważ brakuje na to czasu. Mózg uczy się eliminować dźwięki językowe, a nastawia się na odbiór informacji takich jak muzyka i obraz. Często zdarza się, iż dziecko oglądając telewizję, sprawia wrażenie zahipnotyzowanego.  Niejednokrotnie dzieci mają problemy ze słuchaniem tekstu pisanego , nieprawidłową artykulację oraz wykazują brak umiejętności opowiedzenia obejrzanej bajki.

Skutki nadmiernego oglądania telewizji u starszych dzieci, które spędzają czas przed telewizorem, komputerem itp. powyżej 2 godzin dziennie to:

  trudności w koncentracji uwagi,

 problemy z utrzymaniem kontaktu wzrokowego, brak umiejętności słuchania,

 niska sprawność językowa i nieprawidłowa wymowa,

 brak zrozumienia emocji i trudności w nawiązywaniu kontaktów społecznych,

  zaburzenia myślenia symbolicznego,

 uboga wyobraźnia,

 problemy z czytaniem, rozumieniem tekstu pisanego, gorsze wyniki w nauce,

 mniejsza aktywność fizyczna.

Bardzo ważne jest, aby chronić dzieci przed zgubnym wpływem na ich rozwój nowoczesnych technologii. Komputer i tablet nie nuczą dziecka czytania, a wręcz przeciwnie, zablokują ten proces. Podczas nauki czytania, umysł dziecka powinien być odpowiednio do tego przygotowany. Zapoznawanie się z literami, pierwszymi sylabami musi być poprzedzone odpowiednim treningiem umysłowym poprzez rozmaite ćwiczenia ogólnorozwojowe. Jeżeli dziecko nie jest gotowe poznawczo, nie będzie w stanie uczyć się czytać. Przygotowanie dzieci do czytania ze zrozumieniem odbywa się poprzez stymulujące zabawy powiązane ze słuchaniem oraz czytaniem sylab, wyrazów i zdań.                 

Rodzicu, jeśli chcesz, aby mowa Twojego dziecka rozwijała się prawidłowo:

·       Nie pozwalaj swojemu dziecku na oglądanie TV, jeśli ma poniżej 3 lat. Oglądanie TV i korzystanie z technologii przez dzieci poniżej 3 roku życia, opóźnia mowę dziecka i zaburza ich koncentrację.

·       Wiadomo, że nowoczesny świat technologiczny, także w aspekcie edukacyjnym rozwija się w szybkim tempie, dlatego kontroluj, co dziecko ogląda i z jakich stron korzysta. Wybieraj tylko wartościowe edukacyjne strony.

·       Nie dawaj swojemu dziecku urządzeń technologicznych na 1 godz. przed snem, gdyż może to powodować bezsenność lub jego pobudzenie.

·       Dziecko, które korzysta nieustannie z technologii, nie nawiązuje poprawnych relacji interpersonalnych, a jego słownik jest ubogi.

·       Pamiętaj, twoje dziecko cię obserwuje. Widząc nieustanne korzystanie przez ciebie z telefonu uczy się, że jest to główna forma rozmowy i kontaktu z osobami, co znacznie obniży jego zasób słownictwa.

·       Nieustanne korzystanie z technologii, w tym również bajek na komputerze, ogranicza wypowiadanie się twojego dziecka. Co ważne ogranicza również jego kontakty społeczne z rówieśnikami i kreatywność.

·       Technologia może być dobrym narzędziem do rozwijania zainteresowań twojego dziecka tylko, jeśli jest używana z rozsądkiem i umiarem. Nie może być bowiem formą jego uspokojenia czy też wyciszenia.

·       Badania dowodzą, że dzieci które podczas karmienia oglądają obraz medialny, nie wykazują gaworzenia. U takich dzieci pojawia się również brak „gestów społecznych”, gestu wskazywania palcem czy też ogólne opóźnienie rozwoju.

·       Zamiast wręczania dziecku telefonu spędzaj z nim, jak najwięcej czasu.

·       Czytaj dziecku bajki gdyż na artykulację dziecka i jego rozwój, także motoryczny, wpływa wiele mięśni, które nie wyćwiczone, obniżają sprawność twojego dziecka w różnych obszarach rozwoju np. czytanie, mówienie, pisanie.

·       Mów do dziecka powoli, prostymi słowami. Pozwól mu także na spokojne wypowiedzenie się. Bądź cierpliwy i spokojny w oczekiwaniu na jego wypowiedź.

·       Jeśli Państwa dziecko nie gaworzyło, mówi niewiele, nie reaguje na dźwięki z otoczenia czy też rozwija się wolno, zachęcamy Państwa do wizyty u logopedy.

 

 Oto kilka rad jak skutecznie przeprowadzić taką rozmowę.

 

            Każdy z nas niezależnie od wieku przeżywa różne emocje. U dorosłych oraz dzieci emocje są niezbędnym sygnałem, pomagającym w rozpoznawaniu swoich potrzeb.

            Emocje to inaczej uczucia, które towarzyszą nam w danej chwili, na przykład: gdy nasze dziecko tuli się do nas odczuwamy radość; gdy zachoruje czujemy strach, smutek; gdy pierwszy raz przekracza progi przedszkola często czujemy lęk. Emocje charakteryzują się tym, że pojawiają się nagle i są z czymś powiązane – tym czymś mogą być różne wydarzenia, otaczający nas ludzie. Można powiedzieć, że emocje są odpowiedziami na to, co spotykamy na swojej drodze. Emocje są bardzo istotne w kontaktach międzyludzkich, dlatego też ważne jest, aby o emocjach rozmawiać z dziećmi już od najmłodszych lat.

 

1. Emocje też mają swoją przyczynę

            Wyjaśnijmy, że emocje oraz uczucia mają swoje przyczyny.  Dzieci powinny wiedzieć, że emocje pojawiają się na skutek naszych myśli, a to jak się zachowamy zawsze ma konsekwencje. Jeśli nasze dziecko się złości, krzywdząc przy tym innych, pozwólmy mu się dowiedzieć, jakie konsekwencje będzie to miało dla jego relacji z drugą osobą – czyli jak osoba skrzywdzona będzie się czuła, co będzie myślała.

 

2. Unikajmy stereotypów.

            Rozmawiając o emocjach z naszymi dziećmi warto unikać stereotypów np.: dziewczynki bardziej coś przeżywają; chłopcy nie płaczą, bo nie jest to prawda. Wszyscy mamy różny poziom wrażliwości, sami podejmujemy decyzję jak reagujemy w danej sytuacji. Ważne jest, aby dać informację dziecku, że każdy ma prawo odczuwać wszystkie emocje niezależnie czy jest dzieckiem czy dorosłym. Mamy prawo odczuwać wszystkie emocje.

 

3. Odwołujmy się do bohaterów z literatury

             Treść bajek przenika stopniowo do świadomości dziecka i zaczyna na nie oddziaływać. Dzieci często identyfikują się z wybranymi postaciami bajek, wchodząc w ich rolę. Wyobrażają sobie, jak czują się bohaterowie bajek oraz co mogą zrobić w danej sytuacji. W ten sposób dziecko może odnaleźć w bajkach problemy ze swojego życia, ucząc się przy tym jak je może rozwiązać.  Reakcje dziecka na określone opowieści, powinny być dla rodzica ważną informacją o tym, co w danym momencie przeżywa dziecko. Niektóre bajki przez dziecko zostaną niezauważone, inne zaś polubi i będzie prosiło o wielokrotne ich czytanie.

 

4. Dawajmy dzieciom dobry przykład

            Bądźmy dobrym przewodnikiem, dajmy przykład własnym zachowaniem. Pokazujmy dzieciom nasze emocje, nawet jeśli są silne. Uczmy ich na własnym przykładzie, że nie zawsze radzicie sobie z własnymi uczuciami, że też zdarza się wam mieć gorszy dzień czy też macie kłopoty, które was smucą, złoszczą – to uczy dzieci przeżywania smutku, porażki, paradoksalnie daje im siłę, że też sobie poradzą.

 

5. Codziennie rozmawiajmy z naszym dzieckiem

            Nie zapominajmy o rozmowach z dziećmi o emocjach przeżywanych każdego dnia. Nazywajmy co nas ucieszyło, zaskoczyło, zezłościło a co zasmuciło.  Młodsze dzieci mogą narysować, to co czują, starsze – prowadzić dziennik emocji, pisać wiersze i opowiadania.

 

6. Słuchajmy dziecka, nie lekceważmy go.

Warto wsłuchać się w to, co mówi dziecko, bądźmy przy tym cierpliwi. Słuchajmy dziecka w taki sposób, by nie miało wątpliwości, że je rozumiemy i szanujemy.  Wtedy łatwiej jest odczytać nie tylko emocje, ale również potrzeby dziecka. Zawsze bądźmy gotowi wysłuchać dziecko i postarać się mu pomóc, nawet odkładając swoje ważne sprawy. Budujmy relacje oparte na akceptacji, szacunku i zaufaniu. Rozmowa o emocjach powinna być swobodna.  Dziecko pragnie być zrozumiane i wysłuchane. W prosty sposób należy wyjaśniać, że akceptujemy uczucia, ale także nie przyzwalamy na niektóre zachowania. Dzieci nie lubią krytyki, pouczania. My dorośli powinniśmy zaczynać rozmowę z dzieckiem od wyjaśnienia, nie krytykować negatywnego zachowania, wytłumaczyć jak ono by się czuło w takiej sytuacji. Szczera rozmowa sprawi, że dziecko wysłucha i zrozumie, że nie zbagatelizowaliśmy problemu i zależy nam na pozytywnej relacji z dzieckiem. Właściwy dobór słów pomaga dzieciom budować więcej użytecznych pojęć. Ton głosu dorosłego ma znaczenie, gdyż wpływa na układ nerwowy dziecka. Postawa dorosłego wobec dziecka powinna być otwarta i empatyczna, ponieważ dziecko otwiera się przed nim ze swoimi uczuciami, a to pozwoli mu zaufać sobie samemu oraz rozwijać swoją osobowość.

 

            Drodzy Rodzice pamiętajcie, że rozmawiając z dziećmi o emocjach, rozwijacie u swoich dzieci samoświadomość siebie, dzieci lepiej rozumieją rzeczywistość, poszerzacie u swoich pociech słownik emocji, budujecie więź emocjonalną, która jest bardzo ważna dla zdrowego rozwoju psychicznego oraz społeczno-emocjonalnego dziecka. Akceptujcie wszystkie pojawiające się emocje swojego dziecka.

6:30 – 8:15 Przyprowadzanie dzieci do przedszkola

Zabawy dowolne według zainteresowań służące realizacji pomysłów dzieci - zabawy konstrukcyjne, manipulacyjne, tematyczne, zabawy integrujące grupę, ćwiczenia ogólnorozwojowe (rozwijające percepcję wzrokową, słuchową, grafomotorykę) rozmowy kierowane zgodnie z zainteresowaniem dzieci, ćwiczenia poranne.

8:15 - 8:30 Zabiegi higieniczne, przygotowanie do śniadania

8:30 – 9:00 Śniadanie

9:00 - 10:00 Realizacja zadań edukacyjnych poprzez zajęcia całą grupą

10:00 – 11:00 Zabawy ruchowe, zabawy dowolne

11:00 - 11:30 Czynności porządkowe-higieniczne, przygotowanie do obiadu.

11:30 - 12:00 Obiad

12:00 - 13:30 Odpoczynek poobiedni dla grupy najmłodszych dzieci. Pozostałe grupy ćwiczenia relaksacyjne, bajkoterapia, muzykoterapia, pobyt na świeżym powietrzu, gry i zabawy zorganizowane

13:30 - 14:00 Czynności porządkowe, mycie rąk 

14:00 – 14:30 Podwieczorek 

14:30 – 15:00 Zajęcia utrwalające

15:00 - 17:30 Zabawy dowolne i gry ruchowe, odbieranie dzieci z przedszkola